Alles is energie: wat betekent dat eigenlijk?

Soms hoor ik ouders zeggen: “Ik ben niet zo van het alternatieve.” En toch zitten we dan samen te praten over het lijf, over spanning, over het zenuwstelsel. Over gedrag dat niet zomaar ‘lastig’ is, maar een uiting van iets diepers. Iets wat je niet altijd met het blote oog ziet.

En dan komt het moment waarop ik dan aan de ouders uitleg: alles is energie. En ik zie het dan gebeuren: een kleine frons, een glimlach, soms een beetje twijfel. Want wat bedoel ik daar nou eigenlijk mee?

Energie is niet vaag, het is leven

Energie is niet iets zweverigs. Het is beweging. Trilling. Stroming. Het is de warmte die je voelt als je kind op je schoot kruipt. De spanning in je schouders na een drukke dag. De rust die je ervaart na een diepe ademhaling. Het is de manier waarop je kind ‘aan’ of ‘uit’ staat, zonder dat daar altijd woorden voor zijn.

Zelfs emoties zijn energie. Ze hebben een trilling, een richting, een lading. En als die energie niet vrij kan stromen — omdat we het wegduwen, overspoeld raken of het niet kunnen uiten — dan zet het zich vast in ons systeem. In spieren, in ademhaling, in gedrag. Soms letterlijk zichtbaar in het lijf. Soms voelbaar als onrust, vermoeidheid of ‘kort lontje’.

Een klein bruggetje naar de kwantumfysica

Als je het lastig vindt om je hier iets bij voor te stellen, helpt het misschien om even naar de wetenschap te kijken. De kwantumfysica, een tak van de natuurkunde, laat zien dat alles op het allerkleinste niveau bestaat uit trilling en beweging. Zelfs dingen die ‘vast’ lijken, zoals een tafel of ons lichaam, bestaan uit bewegende deeltjes. Met andere woorden: alles is energie in een bepaalde vorm. Ons lijf. Onze gedachten. Onze emoties.

Voor mij is dat geen zweverig of alternatief iets, maar juist een bevestiging van wat ik dagelijks zie in de praktijk: dat gedrag, gezondheid en verbinding niet losstaan van energie. Ze zijn energie. En als we die energie leren begrijpen, kunnen we ook leren begeleiden.

Lagen van het lijf

Bij mij in de praktijk kijk ik naar het lichaam in lagen:

• De fysieke laag: spieren, reflexen, organen, ademhaling.

• De energetische laag: meridianen, chakra’s, ritme, verbinding.

• De emotionele laag: gevoelens die zich vastzetten of juist willen stromen.

• De sociale laag: hoe we ons verhouden tot anderen, tot ritme, tot veiligheid.

Al die lagen beïnvloeden elkaar. En allemaal zijn ze doordrenkt van energie.

Gedrag als signaal

Een kind dat snel overprikkeld raakt, moeite heeft met slapen of ‘explosief’ reageert, laat vaak iets zien wat dieper ligt. Misschien is er een reflex die nog actief is. Misschien stroomt de energie niet goed door. Misschien is er een onbewuste spanning in het systeem.

Door met aandacht te kijken én te voelen, kunnen we die lagen gaan begrijpen. Niet om te ‘fixen’, maar om te begeleiden. Om ruimte te maken voor herstel, regulatie en verbinding.

Terug naar de basis

Voor mij is dit geen ‘alternatief’. Het is juist terug naar die basis. Naar luisteren naar het lijf. Naar begrijpen dat we méér zijn dan gedrag, dan woorden, dan diagnoses. We zijn ritme. Adem. Trilling. We zijn energie.

En als we dat durven erkennen, openen zich nieuwe wegen. Voor ouders. Voor kinderen. Voor verbinding.

Blijf jezelf verbazen om uit je comfortzone te stappen en te ervaren wat dit met jou of je kind gaat doen.

Love it!